Podróż przez Islandię to konfrontacja z naturą północy w jej esencji. Ta wyspa na północnym Atlantyku charakteryzuje się spektakularnymi krajobrazami: wulkanami, gejzerami, gorącymi źródłami, lodowcami i fiordami. Kilometry bezludnych dróg wiją się przez połacie czarnej lawy, ośnieżone góry i rwące rzeki. Czasami wiatr wieje tak mocno, że nawet w samochodzie czujesz się bezbronny, a krajobraz zmienia się na każdym zakręcie.

Śródlądowe wodospady spadają z imponujących wysokości, rzeźbiąc głębokie kaniony. Idąc dalej pieszo, teren staje się niestabilny: w ziemi otwierają się pęknięcia i nagle wybuchają strumienie wrzącej wody. Tutaj ziemia żyje, a każdy krok przypomina nam, jak krucha jest równowaga, po której stąpamy. Na wybrzeżu krajobraz się zmienia. Morze rozbija się o ciemne piaszczyste plaże, a skaliste klify wznoszą się jak naturalne ściany. Wiatr gwiżdże wśród skał, a patrząc na ocean, wydaje się jasne, że jesteśmy na samym krańcu ziemi. Atmosfera jest dzika i fascynująca, zdolna uchwycić cię w najodleglejszej części twojej istoty.

Po wielu dniach podróży docieramy do małego portu. Tutaj słońce w końcu przebija się przez chmury, oświetlając łodzie zacumowane wzdłuż drewnianych pomostów. Rybacy rozładowują skrzynie pełne ryb, podczas gdy mewy szybują w poszukiwaniu resztek. Zapach soli miesza się z zapachem paliwa łodzi rybackich. Zatrzymujemy się w restauracji z widokiem na wodę, delektując się gorącym daniem i obserwując aktywność w porcie. Jest to chwila przerwy przed wyruszeniem w kierunku jeszcze bardziej odległych krain.

Fauna, którą spotykamy na tych ogromnych terytoriach, wydaje się nie zwracać uwagi na naszą obecność. Stada ptaków morskich przelatują nad klifami, przeszywając fale. Na plaży kilka fok odpoczywa spokojnie na ciemnym piasku, obserwując nas z zaciekawieniem, zanim zanurkują w lodowatych wodach. Na rozległych równinach, przez które przejeżdżamy, nietrudno dostrzec znaki ostrzegające o przejściu reniferów; poruszają się one w małych stadach i mamy szczęście je spotkać. Czasami natrafiamy na rozproszone grupy grubych koni pasących się bez przeszkód, przyzwyczajonych do wiatru i zimna.